Reacties

'De Omstanders. Autobiografie van een buurt' is een boeiend, aansprekend boek. Meerdink levert een sterk staaltje zelfontleding in de context van haar sociale omgeving; dat maakt het boek bijzonder. Deze markante geschiedenis over kindermishandeling in een na-oorlogse doorzonwijk raakt mensen in hun hart. Men verdringt; men wil niet weten. Dit boek zal veel mensen wakker schudden.'

Prof. Dr. Nathan Deen, pedagoog

'Ik heb je manuscript direct verslonden. Heel bijzonder om vanuit zovele ervaringen en kleuringen mijn eigen jeugd terug te lezen. Alleen daarom al een uniek document van heel veel waarde. Van jouw persoonlijke verhaal ben ik zeer onder de indruk. Je bent een enorm krachtig mens! Ik heb mijn eigen jeugd opnieuw overzien en de jouwe leren kennen. Enorm bedankt dat je alle verhalen hebt opgehaald en verteld hebt, je hebt echt onze geschiedenis voor ons vastgelegd.'

Anna, leeftijdgenote uit de buurt

'Indrukwekkend. De twee verhaallijnen maken het boek uniek. Aan de wijk lag een stedenbouwkundig concept ten grondslag dat voorwaarden bood voor een harmonieuze samenleving en ontplooiing van de naoorlogse generatie. Dit ideaal is nog niet eerder zo gerelativeerd. In een wijk met keurige hoog opgeleide mensen speelde zich achter de ramen van de doorzonwoningen veel leed af, van huiselijk geweld die aan de orde van de dag was. Hoe kan dat niet zichtbaar zijn geweest?'

Expert stedenbouw Ton van der Pennen

Het is een misverstand om te denken dat moed de belangrijkste voorwaarde zou zijn om autobiografisch te kunnen schrijven over het leed dat kindermishandeling heet. Met De omstanders toont ervaringsdeskundige Jorien Meerdink aan dat een overtuigend relaas primair drijft op analytisch inzicht, een kwaliteit waar deze historica ruimschoots over beschikt. Gesprekken met (ex-) bewoners van de nieuwbouwwijk waar ze opgroeide, leiden tot de ontdekking dat zich achter veel deuren huiselijke twisten en moeizame relaties afspeelden. Er werd op grote schaal mishandeld, maar niemand had destijds het lef om zich daar openlijk over uit te spreken. Waar kwam die zwijgzaamheid vandaan? Jorien Meerdink ging op zoek naar antwoorden. Ze spaart zichzelf niet, maar is evenmin rancuneus, bevooroordeeld of moreel verontwaardigd. Ze observeert, concludeert en schreef het meeslepende boek dat alleen iemand kan schrijven die het verleden begrijpt en verwerkt heeft.

Rudie Kagie is journalist. Hij schreef over zijn kinderbeschermingsverleden de ‘memoirs’ Schuifkaas (2011) en Hopman (2017)